VS

Ein bekk…

Ein bekk, som renn gjennom den finaste naturen du kan tenkje deg.
Av og til snirklar den seg sakte bortetter, s? sprett den kanskje ned ein liten bakke, eller ein bratt, brusande foss. S? gjennom ei m?rk hole i fjellet, og ut att i lyset p? andre sida. Utvidar seg kanskje til eit lite, nesten stillest?ande tjern. Men den er alltid i r?rsle.

I bekken kan ein sj? figurar. N?r eg tenker p? dei, er dei vakre, krystallaktige figurar som kjem til syne n?r vatnet fell og bryt. N?r figurane fell utfor ein foss og treff vatnet igjen, eksploderer dei. Dei g?r i tusen knas. Vi st?r rett ved og ser p?, og dropane treff oss hardt, overalt, og trengjer seg inn.
Men det er ikkje ubehageleg. Tvert imot er det s? fint at vi m? late att auga, smile og nesten strekkje oss ut for ? fange fleire dropar.

Slik syns eg det er ? h?yre p? n?r Keith Jarrett spelar Lalene.

Men ikkje berre d?. Vi er s? heldige at Keith veit ? finne nye og nye bekkar, som tek kvar sin veg i eit variert landskap.