VS

For andre ?r p? rad: Skituren der m?let er n?dd berre ein har hatt skia p? beina. Der gjeve prisar for halsbrekkande akrobatikk er sterkaste drivkrafta. Der maten f?r bein ? g? p? (haha). Skituren der den avskyelege sn?mannen lurer bak kvar ein avbl?st knaus.

Det er fredag 2. januar 2009. Turen v?r har vorte utsett til denne dagen, d? det blas og sn?a p? nytt?rsaftan, den opprinnelege turdagen. Veret er ikkje heilt som venta. Det bles og sn?ar. Ei ny utsetjing av turen er imidlertid ikkje aktuelt. Skal vi f? gjennomf?rt ekspedisjonen innan akseptable tidsrammer m? det skje no.

Klokka 12:10. Sjansen for sol minkar etter kvart som vi n?rmar oss Ramsdalsheia fr? kvar v?r kant. V?rgudane er sure, og dei lokale b?ndene er heller ikkje p? v?rt lag; gamlevegen mellom flor? og Naustdal er ikkje spesielt godt br?yta. Men eg kan forst? dei. Handelslekkasjen vert eit problem for fleire enn eit s?rbart samfunn som flor?: Gnitne flor?v?ringar som pressar avdanka vrak over fjellet for ? sleppe bompengar skapar st?yande k?ar gjennom elles fredelege gardstun. Det var den nytt?rshelga.

Slike samfunnsproblem er forst?eleg nok ikkje i tankane v?re n?r vi omsider st?r i kvar v?r ende av Ramsdalsheia-tunnelen. Her melder f?rste problemet seg. Det f?reg?r ein stille «battle of minds» der vi st?r og stirer p? silhuettane i enden av fjellhola: Kven skal kome gjennom tunnelen? Vi endar opp med ? m?tast nesten midt i, og g?r ut p? Naustdal-sida, der vi s? observerer at den gamle riksveg-tunnelen sannsynlegvis ikkje m?ter noko som helst tryggleikskrav, og at det falleferdige hundretonns taket ser ut til ? vere sikra med noko som mest liknar h?nsenetting.

N?rare klokka 12:50 byrjar vi skituren inn i t?ka. Vi kjenner oss som dei gamle heltane fr? Rjukan-sabotasjen der vi navigerer trygt oppover mot 766 meter h?ge Ramsdalsnipa. I sekkane har vi f?lgjande: Termos, saft, mat, Rett i koppen, klede, kart, kompass og GPS.
Observerer ein dissestativ (adjektiv) konstruksjon opp? tunnelen.

Medan vi g?r i behageleg tempo og diskuterer kven som kjem til ? dette f?rst, strammar t?ka grepet om oss. Lumske, sn?dekte steinar og tuer vert vanskelege ? unng?, men f?rste fall let vente p? seg, trass i blindef?ret. GPS-en sviktar oss ogs?, ved ? stadig ombestemme seg n?r vi konsulterer den, men det viser seg at vi klarer ? halde ein nokolunde grei kurs, og finn fjellryggen som er nakken til Ramsdalsnipa.

Forsering av skrent p? veg opp

Klokka 14:50. Tidlegare nemnde behagelege tempo f?rer til at klokka raskt n?rmar seg grensa vi har sett for ? starte returen, 15:15. Vi er jo punktlege folk, og d? vi n?r punkt 3 (sj? oversiktskart) vel vi ? snu. Ingen topp, alts?. Men det er ingen skam ? vere fornuftige, sj?lv om PM vil vere raskt ute med ? protestere p? dette punktet.

Sporlogg fr? GPS

Forklaring til kartet
Punkt 2: P? veg opp oppdagar vi store mengder is her. Det ser ut til at dette er f?ret herifr? og opp. Underteikna har visse problem med ? kome seg opp p? f?rste fors?k.

Dum og isete bakke

Punkt 3: Vi snur.

Punkt 1: Prisen for beste fall f?r ein vinnar p? nedturen. Det skjer slik:
Goggel (entusiastisk): «Bare sett utfor!»
Eg (sv?rt ironisk): «Eg stola blindt p? deg, Nils!»
Goggel: Ler.
Eg renn sj?lvsagt lenger borte enn goggel gjorde, for ? unng? ? renne rett i hans feller, men det er forgjeves, og eg endar med ansiktet ned.
Goggel: Ler.

Fakta

Stigning: 300 m
Lengde: 3,5 km

Profil:

Bortsett fr? nokre gode fall g?r nedturen sj?lvsagt str?lande. Vi avsluttar i verdighet med rett i koppen og julekaker i tunnelopninga, f?r vi set kursen heimover.